همانگونه که ارتکاب عمل حرام، جرم محسوب می‌شود و عقوبت اخروي دارد، حاضر شدن در مجلس ارتکاب اعمال حرام نيز جرم و گناه شمرده شده و عذاب اخروي دارد. در قرآن کريم، حاضر نشدن در مجلس گناه و اعراض از لغو، يکي از صفات پسنديده مؤمنان و بندگان صالح خدا معرفي شده است. در اين جا به نقل چند روايت اکتفا مي شود.(1)
با توجه به آيات قرآن کريم و روايات معصومين علیهم‌السلام فقهاي اسلام به حرمت شرکت در مجالس گناه فتوا داده‌اند که در اين جا به نمونه‌ای از آن‌ها اشاره می‌شود:
1_ شيخ طوسي (متوفاي 460 ه.ق)
اگر کسي را به مجلسی دعوت کنند و او بداند که در آن مجلس، منکراتی از قبيل شراب‌خواری، نواختن آلات موسيقي و... وجود دارد، رفتنش به آن مجلس جايز نيست، ولي اگر بداند که در صورت حضور در مجلس می‌تواند منکرات را از بين ببرد، مستحب است حاضر شود تا بدين وسيله، ميان اجابت دعوت و نهي از منکر، جمع کرده باشد.
